[97 하반기] 81. Abraxas - Tabula Rasa

[1997 하반기] 81. Abraxas - Tabula Rasa

[1997 상반기] 30. Abraxas - Tabula Rasa 

Abraxas - ...Cykl Obraca Się, Narodziny, Dzieciństwo Pełne Duszy, Uśmiechów Niewinnych I Zdrady... ('96, 1st)

1. Before [1:49]

2. Tarot [8:30]

3. Dorian Gray [5:58]

4. Kameleon [4:33]

5. Alhambra [8:27]

6. Inferno [5:15]

7. Ajudah [9:10]

8. De Profundis [4:58]

9. Tabula Rasa [11:18]

10. La Strada (bonus track on 2000 reissue album) [3:39]

11. Gdy wydaje się niemozliwym pamietać (bonus track on 2000 reissue album) [7:19]

Adam Łassa - vocals

Szymon Brzeziński - guitars

Marcin Błaszczyk - keyboards, flute

Rafał Ratajczak - bass

Marcin Mak - drums

9. Tabula Rasa

Za horyzontem, gdzie milczenie znaczy niebo,   przetykam złotą nić przez wcieleń moich splot.   Przyznaję się do ran, do krwi,   miłości, której wstyd,   powietrza, które wie, kiedy kocham, kiedy pieprzę się.   Moja śmierć jak mistyczne gówno kopuluje z ust.   Tam, krążę tam,   by z nicości wcielić się w matczyny płód.     Tabula rasa, tabu, tabula rasa, tabu...     Chcesz złamać sen,   lecz unikasz końca, nie przestając żyć.     Tabula rasa, tabu, tabula rasa, tabu...     Deszcz zbawia kwiaty, by życie gdzieś utkwiło.   Czy czas się zatrzymał?   To, co odchodzi, kiedyś nadejdzie.   Ludzie nie wiedzą, jak żyć...     ...Cykl obraca się.   Narodziny, dzieciństwo pełne duszy,   uśmiechów niewinnych i zdrady.   Dorosłość usłana sumieniem,   starość jak hańba.   A na łożu śmierci - śmierć!...     Jest jak rzeka.   Unosi mnie spojrzeniem.   Nurt porywa nas,   uświęca cel i rzuca gdzieś na brzeg.     Tabula rasa,   teraz przedtem, tam i potem.   Klepsydra daje znak, więc inicjały wpisz!

Behind the horizon, where silence means heaven, I weave a concatenation of my incarnations with a  golden thread. I admit my wounds, my bleedings, my love, that was a shame, the air, that knows when I make love and when I fuck. My death, like a mystical shit, copulates from my  mouth. There, I go round, there, to incarnate from the emptiness into an embryo.   Tabula rasa, taboo, tabula rasa, taboo...   You want to get away from the dream, but you avoid the final end only because you don’t  stop living.   Tabula rasa, taboo, tabula rasa, taboo...   The rain rescues flowers, to make the life go on. Has the time stopped? What goes away, will come again sometime. People don’t know how to live...   ...The cycle revolves. Birth, childhood full of happiness, of innocent smiles and betrayals. Adulthood littered with conscience, senescence as a shame. And lying on the deathbed - the death! ...   She’s like a river. She floats me with her glance. The stream carries us away, justifies the aim and throws us out somewhere on the riverside. Tabula rasa, now, before, there and afterwards. Hourglass gives you a sign, so write your initials!